Een beetje zenuwachtig sta ik om 6u50 op (had wekker gezet om 7u00) en trek met voldoende kracht mijn rolluik naar omhoog. De zon scheen uitbundig waardoor mijn rolluik bijna opnieuw naar beneden ging met de zon in de ogen. Wat gaan we doen: bloesemrit van 117 km of toch maar bij Joeri aansluiten?
Ik slurp eens van mijn koffie , smeer 2 boterhammekes met choco en neem mijn pillekes,zoals elke dag, en ga toch maar voor de lange afstand. Ik trek mijn plunje aan en denk voldoende gekleed te zijn na het oppompen van mijn banden. Ik denk er plots aan dat ik zaterdag nog een rijstvlaaike ben gaan halen dus nog snel binnenspelen. Ik vertrek met de spanning in de benen om 7u50 naar de sportstudio. En wie is daar eerst: IKKE NATUURLIJK. Wie gaat er allemaal komen???? Hopend op voldoende mankracht om mij thuis te brengen. Zoals de duiven vallen ze één voor één en zijn we toch met een mooie groep en voldoende paardenkracht om deze tocht te voltooien.
Met 7 musketiers vertrekken we om 8u01 voor de bloesemrit. Weinig wind in vergelijking met de vorige zondagen en met veel zon zijn we vertrokken na enkele verkeerde beslissingen te hebben genomen ofwel Raki ofwel Leffe .
Ik wil zeker geen afbreuk doen aan onze wegkapitein maar volgens mij zat hij de eerste kilometers nog in dromenland zoals ik aan de achterkant heb gemerkt. Na een 10 tal min zaten we toch in de goede richting bloesems en lag het tempo ideaal voor iedereen. Ik heb zelf dan maar beslist om even mee kop te doen wat met vurig applaus werd onthaald. Dat was voor mij een signaal dat ik met een toffe groep aan het meerijden ben. Via Westerlo – Bergom – Herselt – Averbode en met de zon in onze snoet was het heerlijk fietsen en met een mooi tempo, rook ik de bloesems al… Tot we in Zichem gedurende 5 min voor de gesloten overweg stonden met nog een andere wielerploeg. Slagboom open en iedereen mee met de grote groep tot we na 500 m doorhadden dat de bloesems niet in Scherpenheuvel zijn. Efkes terugdraaien onder kapitein Steven en allemaal terug in het gelid richting Diest.
Via mijn geboortedorp Zelem rijden we richting Zelk waar al de eerste tekenen zijn van heuvels en bloesems. Onder het commando van de sterke beren zet ik mij in de positie achteraan omdat het tempo iets omhoog gaat en de wind meer komt opzetten. De rijstijl is van iedereen verbluffend en de eerste koekjes, sjelletjes, en andere doping beginnen stilaan hun werk te doen. We rijden richting Kortenaken – Vroente – richting de eerste steile helling: Ransberg. Op een slecht wegdek, dat voor geen meter bolt, hijsen we ons naar boven en horen we het eerste geknars en gevloek. Boven aan de kerk, in Ransberg, draaien we rechts richting Bunsbeek, wat een lange weg is tussens de bloesems, op en neer en wel wat tegenwind , een vervelende klus.
Via Bunsbeek gaan we richting Glabbeek waar de wind stilaan in ons voordeel begint te draaien, maar we hebben dan al ongeveer 75 km op de teller staan met de wind en nog steeds de zon op onze snoet. Na enig overleg is er beslist om geen stop te doen en houden we even stil om de appels en de peren te besproeien zodat de kwaliteit in September goed zal zijn.
Via Glabbeek gaat het op en neer richting Molenbeek – Wersbeek – Bekkevoort en het tempo gaat met de wind in de rug sterk omhoog. Ik begin hier en daar wat vermoeid te worden en neem nog een extra sjelletje in de hoop dit gaat helpen. Van op kop rijden is voor mij al lang geen sprake meer (nooit geen sprake van geweest), alleen nog naar lucht happen. Ik ben niet alleen, ook Dave begint meer en meer met opengesperde mond te rijden en doet teken dat het voor hem ook lastig wordt. Via Scherpenheuvel – Keiberg – Testelt laten we ons met de wind in de rug naar beneden razen met snelheden tot 40 km/u, tijd voor eten en drinken zit er bijna niet meer in.
Mijn spieren beginnen vermoeid te geraken en het is alleen nog roeien met de riemen die ik heb. De aanmoedigen komen van iedereen om blijven vol te houden en geeft mij een kik om de laatste 20 km nog aan te vangen. Eindelijk Herentals in zicht, snakkend naar de stoel om in neer te ploffen met een goei pint of chocomelk. 12u10 zijn we aangekomen in de sportstudio met gebalde vuisten en 117 km op de teller. Bedankt aan de koptrekkers en de meelopers, het was een prachtige rit en een toffe bende . Tot volgende week.
