Op moederdag gingen we een ritje met de A’s naar Hauptstrasse maken. Bij nazicht van mijn gsm bleek dat er geen kandidaten waren voor de B’s, allemaal mosselen eten op 1300km van Herentals in Rosas. Ook de C’s waren niet talrijk en ik vroeg mij af waar iedereen zit? Het weer als excuus was zeker niet aan de orde. Zonnig en tot 20°, het ideale fietsweer om naar het vlakke landelijke Hoogstraten te fietsen. De wind was ook van de partij en kwam voornamelijk uit het noorden, dus wind op kop tot in Hoogstraten en terug precies ook op kop of waren de benen gewoon slecht? Vertrek om 8u30 aan Gunters Studio die ook van de partij was. Vertrek met 7 en we moesten in allerijl onze koptrekker Kris thuis gaan ophalen want bij vertrek leek hij een leegloper te hebben.
Bij Kris aangekomen zien we een blinkende nieuwe bolide staan waardoor hij aan een spervuur vragen moet beantwoorden: nu al plat Kris? Mooie gestroomlijnde ketting Kris, waar gekocht Kris, mooie kleur Kris, weeral ene met schijfremmen in onze groep, nog steeds de velgremmen in meerderheid en ga zo maar door en we waren nog niet vertrokken. E10 begon ook al wat zenuwachtig te worden om te vertrekken omdat ik een deadline moet halen om zeker om 12u30 thuis te zijn. Beurtelings afwisselen om de 3 km aan kop was het motto. Zo gezegd, zo gedaan. Via Grobbendonk – Zoersel lag het tempo goed voor een ganse rit kwam Chris (die zonder schijfremmen) mij in het oor fluisteren…wat wou zeggen dat hij zich beresterk voelde. Ik daarentegen voelde dat het niet goed zat, na s’nachts hoofdpijn gekregen te hebben (zou het Eurovisiesongfestival er voor iets tussen zitten) en nog steeds tekenen van hoofdpijn had.
In Oostmalle zag ik plots Kris (die met zijn nieuwe bolide en schijfremmen) dieper en dieper wegzakken en stelde ik mij de vraag of ook hij hoofdpijn had. Niets was minder waar, blijkbaar is Kris enkele kilo’s bijgekomen en kon het zadel zijn gewicht niet dragen. Na een stopke om dit euvel te verhelpen, zijn we weer vertrokken richting Hoogstraten waardoor zowel de snelheid als mijn deadline omhoog gaat. Nog steeds voel ik mij niet goed maar probeer het te verbergen tot we plots kasseien opdraaien voor een lengte van bijna 1 km, een echt rotding met een snelheid van 35 km/h rijdt Raf en E10 en ons roos helmke mij met mijn lichtgewicht volledig in flarden. Kris kwam met zijn nieuwe bolide ook van de kasseien met alweer een lichte zakking van de zadel .
Tijd om even te stoppen in café Congo om het zadel nog wat bij te werken en met 7 koffie’s en 1 cola genieten we op het terras van de 20°. Ik probeer iedereen te overtuigen dat ik zeker om 12.30 h moet thuis zijn en zeggen in koor dat het geen probleem zal zijn.








De moed zakt verder in mijn schoenen omdat iedereen met een brede glimlach rustig zijn koffietje opdrinkt. Nog 35 km moet er afgelegd worden en het is dan 11.15 h als we ons terug in beweging brengen.
De cafeïne werkt bij de 7 man, maar de cola doet zijn werk niet en tegen een rotvaart denderen we naar Vosselaar – Gierle – Poederlee. Ik heb soms de indruk dat ook mijn zadel aan het zakken is en de moed zakt nog verder in mijn kleine schoenen (maat 39 ). Wat ben ik toch een stomme coureur die een deadline wil halen met een gemiddelde snelheid van 30,5 km/h over 102 km ben ik er mij van bewust dat dit alleen kan met sterke coureurs. De laatste loodjes waren voor mij het zwaarst, tegen 40 km/u kwamen we Herentals binnengevlogen en moest dan ook lossen aan het fabriek van Lu. Zou ik stoppen voor een koekje? Volledig leeg en met nog lichte hoofdpijn was ik om 12u16 moe en voldaan aangekomen . Bedankt aan iedereen om mij zo snel thuis te brengen en tot in de week aan één of andere toog.
Filippo Polzato