Deze datum staat in mijn geheugen gegrift als een dodentocht op de fiets. Met 6 moedige krijgers vertrokken we om 8.30h naar onze noorderburen (rond de grenspaal draaien). Aanvankelijk scheen de zon, maar na 20 min werden we dan ook getrakteerd op een eerste regenbui. Een lekke band hoorde er ook nog bij en de kille wind maakte het dodentochtplaatje compleet. Het begon dan ook harder en harder te regenen waardoor Wies er de brui aan gaf en huiswaarts keerde. We zetten met ons 5 door tegen wil en dank en met beurtelings aflossen om de 2 km werd het een calvarietocht. Ploeterend tegen de wind in begaven we ons naar de grenspaal met tussendoor nog een lekke band van Tom.
Na 8 meter rond de grenspaal gereden te hebben kwam plots de zon te voorschijn en de wind begon ons ook nog in het voordeel te blazen. De verkleumde gezichten begonnen kleur te bekennen. Het was dan ook dringend tijd voor een bakje troost. Na wat zoekwerk werd er uiteindelijk in Ravels halt gehouden. Na wat over en weer gekibbel van hoe de wind zou staan voor de laatste 38 km en wat zure melk starten we opnieuw richting Herentals. Het tempo zat er goed in met de wind af en toe in de rug. Iedereen deed zoals de echte Flandrien het zou doen: beuken tegen de wind en regen. Rillend van de kou en moe gestreden kwamen we na 83 km uitgeput terug aan in de sportstudio.
Zelfs de A’s ( die bekend staan als doorzetters) hadden hun rit ingekort. Even voelde de B’s als A aan. Top gereden van iedereen en een mooie rit door Joeri uitgestippeld.
Wat er allemaal na de rit is gebeurd is niet voor publicatie vatbaar.
Groeten en tot zondag Filippo Polzato
