Once upon a time, are toch op een mooie zondagmorgen vertrokken 6 gladiatoren van de A’s.
De rit ging ons leiden naar de “Callboys” Vlooybergtoren, toch met een bang hartje gezien we toch spreken over 95km en wel wat Hoogtemeters, echt niet ver in onze rit kwamen er enkele tot het besef dat de goei benen nog in bed lagen en alleen de rest van het lijf aanwezig was.
Met dat in gedachten is het altijd leuk als er dan mannen met hoogtestage-benen plat rijden en zo op zijn minst mezelf en de Raf een beetje extra ademruimte kregen of was het vaper lucht 😊 😊
Maar was het nu de verse lucht of andere redenen waardoor de Nick en Getske de verloren tijd moesten inhalen…op tijd en stond was ik blij met mijn kopmanschap want zo konden we het tempo ook af en toe wat temperen.
Maar nu ivm die Vlooybergtoren, een speciallek zalle … want …. 🤷♂ nooit gezien, dus gestopt bij (zeer leerrijk) het kasteel van Horst, dus op bezoek op de in steigers staande werf van mijnheer de rode Ridder, voor mij en Raf alleszinds een eerste keer dat we deze toch wel zeer prachtige locatie bezochten .
Met weer het vertrek in zicht ging het tempo weer goed omhoog en je mag weer raden wie er dan weer vanvoor zat zeker. Maar dan begon het klimwerk ook nog is erbij, het rot in Nieuwrode ook wel eens dieje rottenberg/Heuvel/vlas plat genoemd.. .
Het motto was precies “zo hard omhoog dan als op het vlakke” maar ik dacht eerder dat het motto “afzien was”. En al maar goed dat we onze goede Paul bij hadden die ons er toch altijd door haalt en krijgt daarvoor 👌💪 merci Paul.
Altijd lachen met je 😂, uiteindelijk was iedereen precies zo moe dat er niet meer gesprint was op het einde.
Eerlijk ik was kapot, het was dan weer heel fijn om op te laden in Hrtals move in het lekkere zonnetje waar onze Nick aan het smelten was of aan het uitlekken.
Maar het was weer een fijne rit vrienden.
Top 👌💪
