10&11 augustus 2024 stond in ieders agenda rood omcirkeld en wordt de laatste jaren als de koninginnenrit van de kilometers beschouwd. Afstand 165 km naar het zonnige Blankenberge. Met mijn zonnebril wat schuin op het gelaat en een lichte vorm van stress werd er om 7.25 h verzamelt. Ik kwam nog wat stressgezichten tegen want de wind zou volgens Jacotte Brokken erg zwak zijn 2 beaufort, niets was minder waar : 3 beaufort zeker volgens mijn weerkundig visie. Zou Jacotte brokken maken?
Het geluk hadden we dan ook dat er 2 spitsbroeders ons kwamen vergezellen tot in Temse. Sterk afgetrainde lichamen (21) vertrokken 7.35h richting het wat mistige Temse waar de eerste plas,kaka,infuus stop werd gehouden. Met de stevige wind en 2 platte banden ( van de Joeri zijn we dat gewoon maar van Margot niet) kwamen we rond 9.45h aan .
We hadden al 60 km op de teller dus werd er snel gerekend hoeveel nog naar Eksaarde en hoeveel nog naar Damme. Damme was voor velen belangrijker dan Blankenberge. Onze 2 spitsbroeders verlieten het peloton (waarvoor dank Kris en Nick) en trokken met 19 richting Eksaarde waar een bord spaghetti onze hongerige magen zou vullen. Via mooie landschappen en natuur en met de vervelende wind nog steeds op het gelaat werd het tempo goed in stand gehouden. Een derde platte band ( Margot wou voor de Joeri niet onderdoen) kon ons tijdstip van aankomst in Eksaarde nauwelijks doen afwijken.
Na een vlotte bediening en veel geplas, kaka, infuus, en een berekening hoe ver Damme nog is, nam de stress bij sommige lichtjes toe want het zouden de moeilijkste 55km worden zowel fysiek als mentaal. Zou Jacotte nu toch brokken maken? De wind was zeker niet in kracht afgenomen en sommigen begonnen hier en daar wat barstjes gaan te vertonen. Het was dan ook blijven tanden bijten tegen de wind in. Door een lichte aanpassing van het mooie parcour kwam de beruchte moeilijkste strook naderbij: de Damse vaart. Zij die de rit al enkele jaren meerijden vinden dit een kwelling voor het lichaam. Steeds strakke wind op het dan uitgemergelde lichaam. Dit jaar viel deze helse strook al bij al mee en stond de wind wat zijwaarts en was het een hele opluchting voor de koptrekkers. Aangekomen in Damme stonden er 150 km op de teller en 3800cal verbruik. Deze zouden en moeten aangevuld worden door het Damse gerstenat.
De naam van het mooie terras ben ik helaas vergeten. De zon scheen uitbundig en het bier vloeide met mate want er stonden nog 15 km af te werken. De start was voor sommige wat moeilijk na het gerstenat en de benen voelde ook wat vermoeid aan. De dan aanwezige zeelucht deed wonderen en kwamen met zen allen al wuifend en zingend aan op camping Florial. 165 km op de teller. Daar wachten ons een verwelkoming dat volgens mij zeker een Michelinster krijgt. Dit was ongezien . Alvast bedankt voor het team dat dit heeft verwezelijkt. Eten , drinken , lachen hoort nu éénmaal bij deze koninginnenrit.
Na een deugdoende douche werd en rond 19.30h verzamelt aan Belle air voor het avonddiner waar de dagverhalen in de beste context werden gegoten. Na wat garnaalkroketjes, kaaskroketjes, mosselen, steak, ijscreme , werden de beentjes door sommigen nog wat getest op de dansvloer. Moe maar voldaan werd het even stil in Blankenberge.
Bij deze wil ik iedereen bedanken die deze rit mee tot een goed einde hebben gebracht ( Dave,E10, de Michelinsterretjes, de koptrekkers, de 2 gendarmen achteraan, de meerijders, de platrijders, de 2 spitsbroeders, de zagers en klagers) en de afwezigen hadden ongelijk. Op naar editie 2025.
Groeten
Filippo Polzato
