Al heel de week is onze wegkapitein van dienst aan het solliciteren achter de schermen voor een d-tour langs de Vlooybergtoren… om dan op het startpodium vanmorgen te horen “zouden we niet beter met de B‘s meerijden… we zijn maar met 4”.
We hebben hem even heel kordaat moeten toespreken waarna hij zich al snel herpakte en terugviel in zijn vertrouwde rol zijnde een echte vent en enige survivor van de RVV rit. Aangezien onze Nick niet present was moesten we zelf voor ons zweet zorgen, gaas geven was de boodschap en de kopbeurten volgden mekaar snel op.
De d-tour van 3 straten bleek een gpx wijziging van een slordige 15km… callboys gewijs heb ik die vergadering kennelijk gemist.
Halverwege bereiken we de befaamde Vlooybergtoren… de route is ondertussen een mix van mtb -en gravelpaden. Na de nodige foto‘s en plaspauze (uiteraard niet tegen den toren wegens al verroest genoeg) den bocht naar rechts in Lubbeek om huiswaarts te keren met de gedachte “en nu de wind in‘t gat” viel toch wat tegen.
Een koffiepauze pakken we onderweg niet meer… maar van de week wel de wisselbeker om als eerste binnen te zijn.
Onderweg kreeg Eric ook nog slecht nieuws te verwerken. De vader van zijn vriendin is onverwachts overleden. Bij deze, in naam van alle Kilo(M)eters, veel sterkte aan de familie.
Tot snel oep de vlo
